Charakterystycznym rysem Bożej Miłości objawionej przez Jezusa Chrystusa i w Nim jest bycie darem z siebie. Ta miłość nikogo nie wyklucza z dostępu do swego serca. Źródłem duchowości naszego Zgromadzenia jest bezgraniczna miłość objawiona w Jezusie Chrystusie synu Bożym, który przez wcielenie stał się Człowiekiem. Głównym zadaniem Córek Bożej Miłości jest czynić widoczną - czyli wcielać w życie przez dobre czyny - Bożą Miłość w świecie.

Konstytucje Zgromadzenia Córek Bożej Miłości poprzedza tekst reguły świętego Augustyna, który był dla Matki Założycielki nauczycielem życia. Jego reguła zaczynająca się i kończąca słowami o miłości Bożej, która łączy życie kontemplacyjne z życiem czynnym, miłość do Boga z miłością bliźniego gorliwość z cnotą roztropności, stała się i jest nadal podstawą formacji i życia duchowego w Zgromadzeniu.

Określenie duchowości wspólnoty dobrze ukazuje wizja Matki Założycielki, a jest z nią zrozumienie tego co jest jedynie konieczne, a mianowicie wspólnota życia z Bogiem w Trójcy Jedynym. Ta wizja Matki Franciszki jest wspaniała, porywająca i radosna, bo dotyczy Miłości Bożej w nas i poprzez nas rozdawanej innym. Powołanie do Zgromadzenia Córek Bożej Miłości jest obdarowaniem wyjątkowym, w nim każda odnajduje szczęście miłowania, którym pragnie się dzielić także z bliźnimi czyniąc dobro i wnosząc w otoczenie radość, aby ludzie mogli być trochę szczęśliwszymi. Nasze Zgromadzenie jest zatem wspólnotą dzieci Bożych-Córek Miłości udzielonej od Ojca przez Syna w Duchu Świętym.

Jaki zatem powinien być duchowy klimat Zgromadzenia mającego powołanie i charyzmat zawarty w samej jego nazwie? Klimat rodzinny, dziecięcej, prostej i ufnej miłości do Ojca, siostrzanej do Syna Bożego i do wszystkich którzy w Nim otrzymali dar synostwa Bożego.

Dla Jezusa być Synem Bożej miłości znaczy wydawać się ludziom w miłości do końca, czyli bezgranicznie i warunków. Te same zatem uczucia, które są w Sercu Jezusa, winna pielęgnować każda Córka Bożej Miłości. Dlatego Matka Franciszka w sposób szczególny zachęca nas, swoje duchowe córki do szczególnego kultu Serca Jezusa, któremu zawierzyła Zgromadzenie w 1875 roku. Szczególnie żywo praktykowanymi w Zgromadzeniu są także nabożeństwa do: Trójcy Świętej, do Matki Bożej, do świętego Józefa i do świętego Augustyna.

Symbolami charakterystycznymi, noszącymi przez każdą siostrę po złożeniu pierwszych ślubów, są emblemat i pierścionek. Emblemat, który przedstawia nam dynamiczny kręg miłości Osób Trójcy Przenajświętszej, a jednocześnie przypomina nam, że: Jesteśmy córkami Tej Cierpiącej Miłości i dlatego musimy uczynić wszystko, aby była Ona poznana i odwzajemniona. Pierścionek zaś noszony na palcu jako znak zaślubin, symbolizuje oblubieńczą więź z Chrystusem i jest znakiem przymierza miłości z Jezusem Chrystusem, broniącym od poczucia samotności i od zapomnienia o Tym, Który umiłował każdą siostrę, aż do przebicia własnego Serca i poślubił ją sobie na wieki.

Polska prowincja Zgromadzenia Córek Bożej Miłości jako swoją szczególną patronkę obrała Matkę Bożą Częstochowską, by wpatrując się w Nią, każda siostra uczyła się jak najwierniej wypełniać wolę Bożą i żyć nią w swojej codzienności.

Niech będzie uwielbiony Duch Święty za to, że wzbudził w Kościele Zgromadzenie Córek Bożej Miłości. Jego powołanie i charyzmat polega na głoszeniu Radosnej Nowiny, że wolą Ojca jest, żeby ludzie byli synami i córkami, siostrami i braćmi w Synu Bożym, który stał się „Człowiekiem i zamieszkał między nami”.